2022'den Neler Öğrendim ?

 

Herkese  merhabalar! Yine koca bir yılı geride bırakıyoruz. Yeni yıl ben de çok fazla umut dolu şey çağrıştırıyor. Gündem ne olursa olsun bu umuda tutunmayı seviyorum. Dolu dolu bir yıl geçirdim. Zor zamanlarım da oldu, güzel günler de yaşadım. Hepimiz farklı farklı deneyimler yaşadık. Bunların çoğunun da öğretici yanları oldu bence.

Bugün ben kendi deneyimlerimden yola çıkarak öğrendiklerimi sizlerle paylaşmak istedim. Öncelikle bu yıl nasıl geçti diye bir düşündüm. Taa yılın en başına gittim. Tek tek çektiğim fotoğraflara baktım, yazılarımı kontrol ettim, hatırlamaya çalıştım. Bazen anıları unutsam da o an hissettiğim duyguların ne kadar kalıcı olduğunu fark ettim. Hissettiğin duyguları unutmak çok daha zor oluyormuş, önce bunu öğrendim.

 

Sonra sesini duyurmak, hikayeni anlatmak için ille de birilerinin davetini beklemek gerekmediğini, fırsatları insanların kendilerinin de yaratabileceğini öğrendim.

 

Yalnızlığın bazı durumlarda korkulacak bir şey olmadığı aksine ilaç gibi gelebildiğini çok geç öğrendim.

 

Sonra hatalarınla yüzleşebilmeyi, arzularını fark edip yönetebilmeyi, hırslarının esiri olmamayı, yeni öğrendim.

 

Hayatta yaşadığımız her şeyin gelip geçici olduğunu,  her şeyin bir tecrübe olduğunu bu sene öğrendim.

 

Mutluluklarımı saklamayı öğrendim sonra, sırf egolu, kibirli görünmemek için başarılarımı kendime saklamayı öğrendim.

 

İnsanlara tüm kalbimi her zaman açmamam gerektiğini, aynı yaralara sahip olsalar bile bunu sana karşı kullanabileceklerini acı da olsa öğrendim.

 

Ailenin hayattaki her şeyden daha değerli olduğunu kimsenin onların yerini tutamayacağını bir kez daha öğrendim

 

Sonra Hayallerime ulaşabilmem için kendimi çok fazla geliştirmem, çok okuyup çok öğrenmem gerektiğini bir kez daha öğrendim.

 

Hayatta tüm duygularımızdan sorumlu olduğumuzu, yaşadığımız her kırgınlığın aslında sadece bizim kendimizle, geçmişteki yaralarımızla ilgili olduğunu öğrendim.

 

Beklentilerin her zaman acı verdiğini, sıfır beklentiyle yoluma devam etmem gerektiğini öğrendim

 

Gereklilikleri angarya işlerden çıkarıp tutkuya dönüştürebilmeyi öğrendim. Bu hayat kalitemi bir hayli arttırdı bu arada. 

 

Sonra rol yapmaya hiç mi hiç yeteceğim olmadığını dramaya başladığımda öğrendim. 

 

Hiç tanımadığım insanların, belki yüzyıllar önce yazılmış masalların yol haritam olabileceğini çünkü tüm insanların ortak problemlerinin ve ortak çözüm yollarının olduğunu öğrendim.

 

Sevgi dolu bi hayat istiyorsam, insanlardan sevgi dilenmeyi bırakıp önce kendimi sevmem gerektiğini öğrendim.

 

Korkularımı fark edip onlarla birlikte yürümem gerektiğini öğrendim.

 

İçimdeki savaşçının varlığını yeni öğrendim, önüme konan engelleri fark edip onları sadece kendi kendime oluşturduğumu savaşçım sayesinde öğrendim. Ve yine onlarla baş edebilmeyi öğrendim.

 

Hayatta her şeyden herkesten öğrenebileceğimiz bir şeyler olduğunu ve bu öğrenme yolculuğunun hiç bitmeyeceğini öğrendim.

 

Emek vermediğin sürece İnsanları kaybetmenin ne kadar Kolay olduğunu öğrendim.

 

Sevdiğim her şeyi er ya da geç bir gün mutlaka kaybedeceğimi  Ama bu kaybın sadece şekil değiştireceğini ve bana yine bir şekilde geri döneceğini öğrendim.

 

Sessizliğin sesinin ne kadar gürültülü olduğunu, aslında ne çok şey anlattığını bir kez daha öğrendim.

 

Doğanın mucizevi düzenini fark edip ondan çok fazla şey öğrenebileceğimi öğrendim.

 

Duyuların yanıltıcı olduğunu, iyi görünen şeyin aslında kötü olabileceğini, kötü görünenin de özünde iyi olabileceğini öğrendim. Ve her ikisinin de aynı insanın içinde var olabildiğini öğrendim.

 

Sadece kendim için yaşamak yerine, bütünü, büyük resmi görebilmeyi, uzaktan bakabilmeyi öğrendim.

 

 Hayatta her istediğine sahip olamayacağını, arzularla hayalleri karıştırmamam gerektiğini öğrendim.

 

İnsanlara yakın olmanın o kadar da korkutucu olmadığını öğrendim 

 

Daha çok dinlemeyi, daha çok düşünmeyi öğrendim.

 

Her gerçeğin her yerde söylenmemesi gerektiğini, herkesin bunu duymaya hazır olmayabileceğini öğrendim.

 

Herkesi memnun etmenin imkansız olduğunu ve her şeye evet dediğimde dünyanın en yorgun ve stresli insanı olabileceğimi öğrendim.

 

Hiç hoşuma gitmeyen yanlarıma, hatalarıma da şefkatle bakabilmeyi bunu yaptığımda insanlara karşı da aynı şefkati gösterebildiğimi öğrendim.

 

Bir şeyi gerçekten yapmak istiyorsam, ona ulaşmanın bir yolunu mutlaka bulabileceğimi öğrendim.

 

Animasyonlardan, çocuk kitaplarından hatta çocuklardan çok fazla şey öğrenebileceğimi öğrendim.

 

Ve Sonra Podcast yapmayı öğrendim, her şeyi içimde biriktirmek yerine onları paylaşabileceğimi, insanlara da yol gösterici olabileceğimi öğrendim.

 

Bugüne kadar ne öğrendiysem kitaplarımdan, hayatıma dokunan insanlardan ve yaşadığım acı/tatlı tecrübelerimden öğrendim.

 

Sevgili Ataol Behramoğlu’nun da dediği gibi

   ‘’Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

   Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle

   Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı

   Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

   Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

 

   Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

   Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına   

   Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

   Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana’’

 

 

Herkesin birbirinden bir şeyler öğrenebildiği, hayallerini gerçekleştirebilmek için cesaretlerini toplayıp, bütün dünya için bir şeyler yapabileceği mutlu bir yıl olsun. Şimdiden yeni yıl hepimiz için iyi bir başlangıç olsun. Kendinize çok iyi bakın, hoşçakalın.

Sevgiler, Aysu